നിറയുമീ മൌനത്തിന്‍ വാചാലതയില്‍
മണിമുത്തുകളായെത്തും സ്വപ്നങ്ങളേ
നിറദീപമായെന്നില്‍ വെളിച്ചമേകുവാന്‍
ആരുമറിയാതെ നീ വരുവതെങ്ങിനെ
പ്രണയമന്ത്രമുതിരും പാതയോരത്ത്
പൂത്തു കൊഴിഞ്ഞ വാകമരച്ചില്ലയില്‍
കിനാവിന്‍ പൂക്കള്‍ക്ക് വിഷാദമെന്തേ
ഇവിടെയും വിടപറയും തേങ്ങലാണോ
വിട ചൊല്ലുവാനാകാതെ പിരിയും മനസ്സില്‍
നീറിപ്പടരുന്ന വിങ്ങലുകള്‍
കഥയും കവിതയുമായ് വീണ്ടുമുണരവേ
പുതു സൃഷ്ടികള്‍ പിറവിയെടുക്കുകയായ്
എഴുതാത്ത മനസ്സില്‍ വിരിയും ചിന്തകള്‍
വരമൊഴിയാല്‍ ദീപ്തമാവുകയല്ലേ
ലളിതമീ ചിന്തകളെന്നാലും
അര്‍ത്ഥശൂന്യത അല്ലെന്നറിയുന്നുവോ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment