ഓര്‍മ്മകള്‍ മായവേ...

ഓര്‍മ്മകള്‍ മാഞ്ഞൊരു
മനസ്സിന്നുള്ളില്‍ 
തെളിയുന്നതെല്ലാം 
ഭാവനകള്‍ മാത്രം 

അറിയാനാവുന്നതില്ല
നൊന്തു പെറ്റ മകനേയും,
കണ്മുന്നില്‍ കാണുന്നവരെല്ലാം 
മരിച്ചു മണ്ണടിഞ്ഞവര്‍ മാത്രം 

അടര്‍ന്നു വീഴുന്ന
മിഴിനീര്‍ കണങ്ങള്‍ 
തുടയ്ക്കുവാന്‍ പോലും മറന്നു
പകച്ചു നില്ക്കുവതിന്നു ഞാന്‍ 

ചിതറിത്തെറിച്ചൊരാ കുന്നികുരുക്കള്‍ 
വാരിയെടുക്കുമെന്നുണ്ണിയെ പോല്‍ 
കണ്ണൊന്നു തെറ്റിയാല്‍ 
കാട്ടുമീ വികൃതിയ്ക്കു മുന്നില്‍,

'അമ്മേ'യെന്നു വിളിച്ചു പോകവേ
കാണുമാ നിഷ്കളങ്കമാം പുഞ്ചിരിയില്‍ 
ഉരിയാടാനാകാതെ പിടഞ്ഞു പോകവേ
എന്നുടെ ഓര്‍മ്മകള്‍ പോലും മാഞ്ഞു പോകയായ് ...

സ്വപ്നകുടീരം...

നിശ്ശബ്ദമായ്തേങ്ങും
മനസ്സിന്‍ നൊമ്പരങ്ങള്‍
അറിഞ്ഞിട്ടും അറിയില്ലെന്ന്
നടിക്കുവതെന്തിനായ്

വിരലൊന്നു മുട്ടിയാല്‍
വാടുമീ തൊട്ടാവാടി പൂവിനെ
വെയിലേറ്റു വാടുവാന്‍
അനുവദിക്കരുതേ

നിഴലുകള്‍ നീളുമീ
വെയില്‍നാളമേല്കവേ
പൊഴിയുമീ കണ്ണീര്‍മുത്തുകള്‍
വിലപേശുവാനായ് നല്കരുതേ

പൊയ്പോയ വസന്തത്തിന്‍
നഷ്ട സുഗന്ധത്തിനായ്
വീശിയകന്ന കാറ്റിനെ തേടി
വ്യര്‍ത്ഥമായ് അലയരുതേ

കിനാവിന്റെ തീരത്തിനിയും
കണ്ണീര്‍പൂക്കള്‍ വിരിയാതെ
കാണാമറയത്തു നിന്നുമൊരു
സ്വപ്നകുടീരം പണിതുയര്‍ത്താം