ആശ്വാസമായ്....

കരയുവാനാകാതെ, ചിരിക്കുവാനറിയാതെ നോവില്‍ പിടയും കുഞ്ഞിളംപൈതലിന്‍  രോദനം കാതിലലയടിക്കവേ ഞാനെന്ന ഭാവവും ഇല്ലാതെയാകും  വേദനയെന്നു ചൊല്ലുവാനറിയാതെ നൊന്തു പിടയും ജീവനെ കണ്ടിടുമ്പോള്‍  സ്വാര്‍ത്ഥമാം മോഹങ്ങള്‍ മാത്രമായി നേടിയതൊക്കെയും പാഴ് വേലയെന്നറിയാം  പാഴ്ജന്മമെന്നു ശപിക്കാതെ സ്നേഹ സ്വാന്തനം പകര്‍ന്നേകിയാല്‍  ജീവ കാരുണ്യ സ്പര്‍ശമായ് പുനര്‍ജന്മമേകുവാന്‍ നന്മയിനിയും ബാക്കിയത്രേ സ്വര്‍ഗവും നരകവും ഇവിടെയല്ലേ ദൈവവും ചെകുത്താനും നമ്മളിലല്ലോ കണ്മുന്നില്‍ കാണും കണ്ണീര്‍ തുടയ്ക്കുമെങ്കില്‍  നമ്മിലും ഈശ്വരന്‍ കുടികൊള്ളും  കാണാതെ പോകുന്ന നൊമ്പരങ്ങള്‍  പിന്‍ വിളിയുമായ് പിന്തുടരവേ പിന്നിട്ട പാതകള്‍ ഏതെന്നറിയാതെ മനസ്സിന്‍ വാതിലുകല്‍ കൊട്ടിയടക്കരുതേ കേഴും മനസ്സുകള്‍ക്കൊരു സ്വാന്തനമായ് നൊമ്പരപ്പൂവിനു പുഞ്ചിരിയേകി വിധിയെന്നു ചൊല്ലി വഴിമാറി പോകാതെ പിടയും ജീവനുകള്‍ക്കാശ്വാസമേകാം